เมื่อใครคนหนึ่งตัดสินใจเดินออกไป ไม่ว่าใครจะปล่อยมือ คนที่เจ็บที่สุดคือ “ลูก”

เมื่อใครคนหนึ่งตัดสินใจเดินออกไป ไม่ว่าใครจะปล่อยมือ คนที่เจ็บที่สุดคือ “ลูก”

นับว่าเป็นอีกหนึ่งบทความที่ให้ข้อคิดดีๆ สำหรับเตือนสติพ่อและแม่ทุกคน เรื่องภายในครอบครัว เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ปัญหาในครอบครัวเป็นเรื่องที่เกิดได้ในทั่วไป แต่ถ้าเกิดขึ้นแล้วไม่ทำความเข้าใจกัน ก็อาจจะทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ และสิ่งที่ตามมาก็คือการเลิกลากัน

และไม่ว่าจะพ่อหรือแม่ ใครคนหนึ่งตัดสินใจเดินออกไปจากครอบครัว จะมีหนึ่งคนที่เจ็บที่สุดก็คือ คนที่เป็นลูก วันนี้เราจึงมีข้อคิดดีๆเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ได้อ่านกัน

พ่อแม่จ๋า

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่ไม่ใช่เรื่องง่าย

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่คือการแบกภาระอันใหญ่หลวงไว้บนบ่า

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่คือไม่ใช่ทำเพราะหน้าที่ แต่ต้องทำด้วยหัวใจ

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่คือการทำงานหนักเพื่อลูกได้ทุกอย่าง

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่คือการเสียสละเพื่อให้ลูกสุขสบาย

หนูรู้ว่า การเป็นพ่อแม่นั้นแสนลำบาก ต้องใช้ความอดทน มากกว่าที่คนๆ นึงจะทำได้

แต่พ่อกับแม่ยังจับมือกันแน่น ไม่หวั่นไหว พร้อมสู้ทุกปัญหา ทำความเข้าใจกับบทบาทใหม่ อย่างไม่ย่อท้อ

วันที่หนูป่วย พ่อแม่เจ็บปวดยิ่งกว่า ยาที่ว่าดี หมอที่ว่าเก่ง พ่อแม่ทำได้เพื่อให้ลูกหาย

วันที่ต้องเข้าเรียน เงินไม่พอจ่าย พ่อแม่ไม่อายที่จะหาหยิบยืม

วันที่เพื่อนแกล้ง พ่อแม่เฝ้าหาสาเหตุ ช่วยเหลือ ให้หนูมั่นใจ อุ่นใจเวลาอยู่ไกลพ่อแม่

วันที่ลูกดื้อ ก้าวร้าว เปลี่ยนแปลงตัวเองไปตามพัฒนาการ พ่อแม่เข้าใจ ให้โอกาส และให้เวลา

แต่เมื่อวันหนึ่งปัญหาต่างๆ วนเวียนเข้ามาไม่ซ้า การเลี้ยงลูก มีแต่ปัญหา พ่อแม่เริ่มไม่มีเวลา แรงที่มี เริ่มหมดอ่อนล้า
เรื่องแย่ๆที่หมด ก็มีเข้ามาเพิ่ม เป็นพ่อแม่เริ่มเป็นเรืองยากที่หนักหนา

พ่อแม่ต่างเข้าหน้าไม่ติด พูดอะไร ทำอะไรก็ผิดหูผิดตา บ้านที่อบอุ่นก็เต็มไปด้วยปัญหา มือที่พ่อแม่เคยกุมกันแน่น ก็เริ่มปล่อยออกจากกัน ไปตามกาลเวลา พ่อแม่เริ่มรักตัวเอง ความคิดเห็นฉันถูก จะไม่ทน ไม่เจ็บ และอยากเลิกรา
ลืมความฝัน ลืมความรัก ลืมรอยยิ้ม ลืมความเมตตา ลืมคำว่า “ครอบครัว”

พ่อแม่ไม่พูดกัน ไม่อ่านหนังสือให้หนูฟัง ทะเลาะกัน ต่อว่ากันต่อหน้า ไม่ห่วงใย ไม่พูดคุย อยากทำอะไรก็ทำไป หนูก็มีแต่น้ำตา

หนูไม่ต้องการสิ่งใด ของเล่นเครื่องใช้ บ้านหลังใหญ่ เงินกองตรงหน้า ขอเพียงอ้อมกอดอบอุ่น แขนพ่อนุ่มๆ ที่ให้หนุนบ่า
ขอเพียงแม่ยิ้มให้กัน กินข้าวด้วยกัน พร้อมหน้าพร้อมตา

หนูอยากมีพ่อ และแม่ ในวันที่ท้อแท้ หมดแรงอ่อนล้า

อยากมีคนฟังปัญหา ไว้คอยตักเตือน คอยสอน คอยว่า

ผ่านมาให้มันผ่านไป หลังฝนตก ท้องฟ้าย่อมสดใส ปัญหามีไว้ให้ฟันฝ่า ลดทิฐิตัวเอง ทำความเข้าใจ เปิดหู เปิดใจ และเปิดตา อย่าปล่อยมือจากกันไประหว่างทาง ให้เรามีกันและกัน ไม่ว่าวันนี้หรืออนาคตวันข้างหน้า กลับมาเริ่มต้นกันใหม่ ไม่มีคำว่าสาย จับมือกันไว้ ต่อสู้เดินไป ด้วยกันเหมือนที่ผ่านมา…

เพราะคำว่าพ่อแม่ทดแทนกันไม่ได้

เรื่องนี้คงพอจะเตือนสติคนเป็นพ่อเป็นแม่ได้บ้าง หยุดทำลายอนาคต ทำลายความรู้สึก ทำงายชีวิตของเด็กที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย


ที่มา...http://giftcoded.info/archives/11157