แม่อยู่ที่ใด…นั่นคือบ้านของลูก อยากให้ลูกได้ อ่ า น

แม่อยู่ที่ใด…นั่นคือบ้านของลูก อยากให้ลูกได้ อ่ า น

คนเราอาจจะผูกพันกับสิ่งต่างๆ หลายอย่ างไม่ว่าจะเป็นสถานที่ สิ่งของ หรือว่าผู้คน

แต่สิ่งที่ทำให้เรามีความรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความผูกพันความรักนั่นก็คือ ผู้คน โดยเฉพาะกับใครบางคนที่เราเรียกว่าแม่

เป็นสายใยผูกพันกันมาตั้งแต่เราเริ่มจุติขึ้นบนโลกใบนี้กันเลยทีเดียว บนโลกที่กว้างใหญ่ วัยที่มากขึ้น

และวันเวลาที่ผ่านไป จะทำให้เรารู้ซึ้งว่า “บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน”

เป็นสถานที่แห่งใดก็ได้ ที่มีครอบครัวอันเป็นที่รักของเราอยู่ และบทความนี้จะกล่าวถึงความรักของแม่

ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่า “ที่ใดมีท่าน..ที่นั่นแหละคือบ้าน”

1. ทนทุกข์อุ้มท้องตลอด 9 เดือน กับความใจกว้างในทุกรุ่งอรุณ ร่างกายไร้ร่องรอยบอบช้ำ

กินอยู่ก็ถามพ่อแม่ทุกคืนยๅกจะหลับตา แม่นอนที่เปียกให้ลูกหลับที่แห้ง

2. หากลูก ป่ ว ย ก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูกแบกรับไข้แทน ไหว้พระขอพรให้ไร้โ ร คภัย

จุดธูปภาวนาเพื่อให้อาการลูกดีขึ้น เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้

3. ตอนหัดเดินกลัวหกล้มบาดเจ็บ คอยปกป้องกันไฟระวังน้ำให้ เป็นห่วงคอยระวังทุกเสี้ยววินาที

ทุกก้าวต้องจูงมือเดิน ตอนนี้ 3 ขวบเริ่มเดินพูดได้ เรียนรู้การพูด พ่อแม่สุขใจ

4. อายุ 4-5 ขวบส่งเล่าเรียน เพื่อให้ลูกได้เป็นนักปราชญ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเตรียมให้พร้อม

เสื้อผ้าทุกฤดูก็มิขาด พ่อตีสั่งสอนลูกแม่ปวดใจแทน ปาดน้ำตาไม่หวาดไม่ไหว

5. ความจริงใจของบุพการีลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร เพื่อลูกยอมเสียเงินได้ นอนดึกตื่นเช้าเพื่อหาเงิน

แต่ตนเองไม่กล้าใช้เงินเพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ

6. เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหา ความหวังทุกอย่ างอยู่ที่ลูก ขอพรก็คิดถึงห่วงหา

เพื่อให้ลูกปลอดภัย เมื่ออยู่ต่างบ้านหากข่าวห่างหาย ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน

7. ไม่ว่าลูกชๅยหญิงก็เลี้ยงดูเท่ากัน ย่ าง 18-19 ก็ดูฤกษ์ดีแต่งงาน จุดธูปขอ

ด ว ง วิญญาณคุ้มครอง เสียเหงื่อมากมายท่วมตัว เสียเงินทองที่นับไม่ถ้วน เพื่อชดใช้หนี้ให้ลูก

8. แต่งงานมีครอบครัวการงาน แต่พ่อแม่ก็ยังไม่หายเป็นห่วง ต่อให้ทุกข์ร้อยหมื่นก็จะทน

พระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน หากลูกเกิดมาไม่มีใครดูแล จะมีวันนี้ได้หรือ

9. ทั้งใจพ่อแม่อยู่ที่ลูก กังวลใจถึงขั้นล้ม ป่ ว ย ผมทั้งหัว ห ง อ กไปหมด

ใบหน้าก็เหี่ยวย่นเปลี่ยนรูป ทุกครั้งที่กลับมาก็เจอใบหน้ายิ้มแย้มของพ่อแม่ เมื่อมีทุกข์พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน

10. เมื่อยๅมพ่อแม่แก่เฒ่าโ ร คถามหา อยๅกหาหมอรับยๅใครจะช่วยจ่าย

พ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปี วันพร้อมหน้าพร้อมตาจะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปีก็ต้องหลับตา ไร้เงาลูกๆ เคียงข้างอีกต่อไป

ต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุดไม่ ถึงคราวลูกเลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหวแล้ว

ในโลกใบนี้สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ “ความกตัญญูพ่อแม่” อย่ าเสียใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสียไป

อย่ าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว


ที่มา...verrysmilejung.com