เพราะไม่มีทางให้ถอย จึงต้องสู้ชีวิต เพราะไม่มีใครให้พึ่ง จึงต้องเอาชนะด้วยตนเอง

เพราะไม่มีทางให้ถอย จึงต้องสู้ชีวิต เพราะไม่มีใครให้พึ่ง จึงต้องเอาชนะด้วยตนเอง

ต้นทุนชีวิต..ไม่ดี ไม่ได้แปลว่า วันข้างหน้า จะมีเหมือนคนอื่นไม่ได้

บางคนมาก..บางคนน้อย..บางคนโคตรน้อยยยยย..ชีวิตบางคนน่าสงสารมาก

เกิดมาพร้อมกับความยากลำบากโดยกำเนิด แต่เขาก็สู้ พยายามฟันฝ่ามันมาจนทุกวันนี้

ถ้าให้เทียบความยากลำบากของเรา บางครั้งพอเอาไปเปรียบกับคนอื่น

มันดูเล็กน้อยเสียเหลือเกิน..บอกตัวเองเถอะว่า..เรามีแค่นี้ก็โชคดีมากแล้ว

เอาชีวิตคนอื่นเป็นแรงผลักดัน พยายามทำชีวิตตัวเองให้มีความสุขบ่อยๆ

“บางครั้งเราไม่ต้องมีมันไปเสียทุกอย่างหรอก เพราะคนที่มีทุกอย่างบางครั้งก็ไม่ใช่คนที่มีความสุข”

แต่คนที่มีความสุข คือคนที่รู้จักคุณค่าของชีวิตที่เขามีในปัจจุบัน ชีวิตนี้.. เราพาอะไรไปไม่ได้เลยสักอย่าง

ยิ่งเราถวิลหาจนหลงลืมความสวยงามของชีวิต เราก็เหมือนคนที่ดวงตามืดบอดขึ้นไปทุกที ต้นทุนทุกคนไม่เคยเท่ากัน..

ความพยายามของแต่ละคนไม่เคยเท่ากัน แต่โอกาสในการมีความสุข เราเชื่อว่าเท่ากัน

(ถ้าเราเปิดรับมันให้เข้ามาในชีวิต) มองให้เห็นความสุขในชีวิตบ่อยๆ นะ รักมันในแบบที่มันเป็น..

และถ้าหากเราสามารถทำอะไรสักอย่างได้ จงเปลี่ยนแปลงและทำมันให้ดีขึ้น

เตือนสติได้ดีมาก เมื่อคนเราเกิดมา มีต้นทุนชีวิตที่ไม่เท่ากัน

ณ โรงพบาลแห่งหนึ่ง คุณยท่านหนึ่ง มาหาหมอ หลังจากคุณหมอตรวจเรียบร้อยแล้ว และ สั่งจ่าย ห้องเก็บเงิน เรียกชื่อย เพื่อจ่ายเงินค่า

คุณย ควักเงินแบงค์ 20 มา 1 ใบ พนักงานเก็บเงิน แจ้งค่า จำนวน 55 บาท ยบอกไม่มีเงินเลย ยมีแบงค์ 20 ใบเดียว…!!

พ ร ะ ส ง ฆ์ รูปหนึ่ง นั่งอยู่หน้าห้องจ่ายพอดี ซึ่งกำลังรอรับเหมือนกัน ได้ยินทุกอย่าง

เลยถามพนักงานว่ายเป็นอะไรละโยม พนักงานบอกว่า … ยไม่มีเงินจ่ายค่าคะ

พ ร ะ เลยช่วยย จ่ายค่าให้ย จำนวน 55 บาท

ย กราบขอบคุณ พ ร ะ ส ง ฆ์ รูปนั้น หลังจากนั้น ยกลับมานั่งที่เก้าอี้ ยเดินด้วยความลำบาก เพราะปวดหลัง ยเดินมานั่งข้างๆ พ ร ะ เลยพูดคุยกันระหว่างยรอรับ

พ ร ะ : ️ยมากับใครละ

ย : ยมากับเพื่อนบ้าน เขามาเอา ยเลยมากับเขา จะได้ไม่ต้องเสียค่ารถ

พ ร ะ : ทำไมลูกๆ หลานๆ ของย ไม่มาด้วย ยเดินแทบไม่ไหวแล้วนะ

ย :️ ลูกของย ไม่ได้มาสนใจอะไรยหรอก เราไม่มีเงินให้เขา

แล้วเขาไม่สนใจยหรอก ยมีตังค์ 120 บาท ยบอกยจะไปหาหมอ

มันยังเอาของยไป 100 บาท ยเลยเหลือ 20 บาท

นี้แหล่ะ เงินคนแก่ออก (เงินผู้สูงอายุ) ลูกก็มาเอาไปหมด เหลือไว้ให้ย 20 บาท

พ ร ะ : ( พ ร ะ ส ง ฆ์ อึ้งเลย ถึงกับหน้าซีด) เกือบ 10 โมงแล้ว ถามยว่า ยกินข้าวหรือยัง

ย : ยยังไม่ได้กินข้าวเลยตั้งแต่เช้า ยมาตั้งแต่เช้ารีบมารอคิว

เพราะคิวว กว่าหมอจะมาจากคลินิคที่บ้าน เพื่อมาเข้าเวรที่โรงพบาล ยก็รอจนหิว

พ ร ะ :️ แล้วยหิวไหมละ

ย : ยก็หิวอยู่ แต่ยจะไปกินที่บ้าน ยไม่มีตังค์ซื้อข้าวกินหรอก

พ ร ะ : งั้น อาตมา พายไปกินข้าวนะ ยจะได้ไม่หิว

หลังจากยรับแล้ว พ ร ะ ส ง ฆ์ ก็พายไปกินข้าว ยกินราดหน้า 1 จาน กับน้ำ 1 ขวด

หลังจากกินข้าวเสร็จ ยมานั่งรอเพื่อนบ้านเพื่อจะกลับ

เพื่อนบ้านยยังไม่เสร็จจากการพบหมอ เพราะหมอมาช้ามาก

ที่บรรยายมาทั้งหมดนี้ไม่ได้ต้องการอะไร แค่อกบอกลูกๆ หลานๆ ทุกคนว่า …

“แม่ไม่มีทั้งหมดที่จะให้ แต่ลูกๆ หลานๆ จะได้ทั้งหมดที่แม่มี”

อกให้ลูกๆ หลานๆ หันกลับมาดูแลท่านสักนิด ก่อนที่ท่านจะไม่อยู่กับคุณ ในวันที่คุณคิดได้


ที่มา จาก พ ร ะ วาสิฏฐีตโร สิงห์โหมุณี