“การพูด” มีคุณค่า แต่หลายครั้ง “การไม่พูด” กลับมีคุณค่ายิ่งกว่า

“การพูด” มีคุณค่า แต่หลายครั้ง “การไม่พูด” กลับมีคุณค่ายิ่งกว่า

สิ่งที่อ่อนโยนที่สุดในใต้หล้า

กลับสามารถสยบสิ่งที่แกร่งที่สุดในปฐพี

ยิ่งแข็งยิ่งพังง่าย

ยิ่งอ่อนยิ่งปรับเข้ากับสรรพสิ่งได้

สิ่งที่มีรูปลักษณ์ย่อมมีวันผุพัง

สิ่งที่ไร้รูปลักษณ์ จึงจะคงอยู่ได้ยาวนาน

คนมักจะเห็นคุณค่าของ “ความมี”

จะมีสักกี่คนที่เห็นคุณค่าของความไร้

เหมือนที่เรารู้ว่า “การพูด” มีคุณค่า

แต่หลายครั้ง “การไม่พูด” กลับมีคุณค่ายิ่งกว่า

อยู่ที่ว่า เราสามารถ ”เข้าถึง” สิ่งนั้นหรือไม่

คัมภีร์คุณธรรม บทที่ ๔๓

(เต้าเต๋อจิง)

เครดิต Bodhisat Heart

เมื่อเรา .. ได้เรียนรู้คนมากๆ เข้า

เราจะรู้ได้ว่า ..

ไม่ใช่ทุกคน ที่ “เหมาะ” กับเรา

ไม่ใช่ทุกคน ที่ “คู่ควร” ที่จะอยู่ในชีวิตเรา

ไม่ใช่ทุกคน ที่ “ดี” อย่างที่เราเห็น

และไม่ใช่ทุกคน ที่ “เป็น” อย่างที่เราคิด

จงอย่าใช้ “อารมณ์” ในการตัดสินคน

แต่ .. จงใช้ “เวลา” เรียนรู้กันไป

เครดิต ชายจีวอน

ไม่มีใครได้หรือเสียอะไรตลอดไป

เพราะไม่มีใครหรือสิ่งไหนๆ คงอยู่ตลอดไปโดยไม่สูญสิ้น

ขอเพียงให้เรา .. รู้จักความพอดี

รู้จักเรียนรู้ที่จะอยู่กับสิ่งที่เรามีให้มีความสุข

อย่าพยายามไขว่คว้าหาความสุขในสิ่งที่ยังไม่มาถึง

อยู่กับปัจจุบันให้ได้ อยู่กับใจของเรา .. ที่สงบ

คนที่มองโลกในแง่ดี

ใช่ว่า .. จะไม่มีเรื่องทุกข์ใจ

เพียงแต่เขามองความทุกข์ด้วยความเข้าใจ

และอยู่กับมันได้ โดยที่ความสุขในหัวใจไม่ลดลง


เครดิต ธรรมโชติ