ต้องหัดพึ่งพาตัวเองให้ได้ “แม้ว่าจะไร้เสียงปรบมือ”

ต้องหัดพึ่งพาตัวเองให้ได้ “แม้ว่าจะไร้เสียงปรบมือ”


พึ่งพาตนเอง

ยามเล็กพึ่งพาพ่อแม่ เรียกว่า ได้รับการเลี้ยงดู

ยามโตยังพึ่งพาพ่อแม่ เรียกว่า ชาวเกาะ

พึ่งพาตัวเองได้ จึงชื่อว่า เป็นผู้ใหญ่

พึ่งพาตัวเองได้จึงยิ้มได้อย่างภูมิใจ

ทรัพย์สินไม่มาก รู้จักหา

ไม่มีบ้านไม่มีรถ รู้จักสร้าง

เหนื่อยแล้วท้อแล้ว รู้จักลืม

ทุกข์แล้วร้องไห้แล้ว รู้จักปลอบตัวเอง

คนอื่นให้คุณได้ก็แค่ต้นกล้า ลงมือปลูกเองจึงได้รับร่มเงา

..

ยามอับจนอย่ากล่าวโทษที่คนอื่นไม่อุ้มชู

ยามวิกฤติอย่าคับแค้นที่คนอื่นไม่ค้ำจุน

หากคุณแข็งแกร่ง..ปัญหาที่เจอก็คือแรงส่ง

หากคุณกล้าหาญ.. วิกฤติที่เจอก็คือโอกาส

ยึดในอัตตา อาจนำพาให้ตนหลงทาง

ยึดในผู้อื่น อาจทำให้หมดความเป็นตัวของตัวเอง

มุมานะไว้นะ พึ่งพาตัวเองได้ ทุกสิ่งย่อมเป็นของคุณ

เข้มแข็งไว้นะ พึ่งพาตัวเองได้

แม้ไร้เสียงปรบมือจากผู้คน แต่ตัวคุณย่อมภูมิใจ

พึ่งพาตัวเองได้ คือ คนจริง

…

ฉลาดพอที่จะเข้าใจ ..

ฉลาดพอที่จะเข้าใจ ว่า.. ความพยายาม บางครั้ง มันก็เป็นแค่ความพยายาม

ฉลาดพอที่จะเข้าใจ ว่า.. อย่าหวังว่าใครจะเห็นเราสำคัญ มากไปกว่าตัวเค้าเอง

ฉลาดพอที่จะเข้าใจ ว่า.. คนที่เรารัก….บางทีเค้าก็มีคนที่เค้ารัก

ฉลาดพอที่จะเข้าใจ ว่า.. คนที่เราอยู่ใกล้เค้าแล้วมีความสุข อาจเป็นคนเดียวกันกับคนที่ทำให้เราเสียใจที่สุด

ฉลาดพอที่จะเข้าใจ ว่า.. คำหวานจากปากเค้า เค้าพูดเพียงเพราะ เค้าชอบพูดคำหวานกับใครๆ เสมอ…

ฉลาดพอที่จะเข้าใจ ว่า.. การโกหกเกิดขึ้นตลอดเวลาไม่ว่าใคร

ฉลาดพอที่จะเข้าใจ ว่า.. คนที่เรารักอาจเป็นคนเดียวกัน กับคนที่ไม่เคยรักเรา

ฉลาดพอที่จะเข้าใจ ว่า.. เวลาที่เราต้องการเค้าที่สุดอาจ เป็นเวลาเดียวกันกับเวลาที่เค้าหมดรักเราแล้ว

…

จง..

จง..เข้มแข็งพอ ที่จะเผชิญหน้ากับความจริง

จง..อ่อนแอพอ ที่จะรับรู้ว่าลำพังเรานั้น ทำอะไรไม่ได้ทุกอย่าง

จง..ฟุ่มเฟือยน้ำใจ เมื่อมีใครต้องการความช่วยเหลือ

จง..ประหยัดสิ่งที่จำเป็นไว้

จง… คิดก่อนทุกครั้ง ที่จะปล่อยเงินออกจากมือ

จง..ฉลาดพอที่จะรู้ว่าเราไม่ได้รู้ทุกสิ่ง

จง..โง่พอ ที่จะเชื่อในปาฏิหาริย์

จง.. เต็มใจจะแบ่งปันความสุขของตัวเอง

จง.. เต็มใจ ที่จะแบ่งรับความทุกข์ของผู้อื่น

จง.. เป็นผู้นำ หากทางที่ผู้อื่นทิ้งไว้ให้นั้นเลือนราง

จง…เป็นผู้ตาม หากตกอยู่ในวงล้อมแห่งความไม่แน่นอน

จง..เป็นคนแรก ที่แสดงความยินดีต่อความสำเร็จของคู่แข่ง

จง..เป็นคนสุดท้าย ที่จะวิจารณ์ความผิดพลาดของเพื่อน

จง..มองเพียงแค่ก้าวถัดไป เพราะมันจะทำให้เราไม่ล้ม

จง…มองไปยังจุดหมายปลายทาง ให้แน่ใจ ว่าไม่ได้กำลังเดินผิดทาง

จง… ใช้เวลามอง หรือ ให้โอกาสกับตัวเอง ที่จะเรียนรู้คนที่เขาบอกรักคุณ

จง..รักคนที่รักคุณ แม้อีก 5 ปี 10 ปี หรือ 50 เขาก็ยังรักคุณ

จง.. รักคนที่ไม่รักคุณแล้ว .. สักวันนึงเค้าอาจจะเปลี่ยนใจมารักคุณ

จง… อย่าปล่อยให้คน ที่รักคุณหลุดลอยไป

สุดท้าย

จง…อย่าหลอกตัวเอง


ขอขอบพระคุณแหล่งที่มา : นุสนธิ์บุคส์