ก้อนเมฆกับต้นไม้แก่ อ่ า นแล้วรักแม่มากขึ้น เตือ นใจลูกทุกคน

ก้อนเมฆกับต้นไม้แก่ อ่ า นแล้วรักแม่มากขึ้น เตือ นใจลูกทุกคน

นิทานเ รื่ อ ง ก้อนเมฆกับต้นไม้แก่ อ่ า นแล้วรักแม่มากขึ้น เตือ นใจลูกทุกคน

ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อยเมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่าน้ำฝนมีอยู่น้อย กลัวว่ามันคงจะไม่พอให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจวันต่อมาเมฆก้อนน้อย ก็ยังคงบอกเช่นเดิม มันน้อยไปจึงไม่พร้อมที่จะให้ เมฆก้อนน้อยจึงเดินทางและพย าย ามสะสมฝนเพื่อที่จะให้มันมากพอพอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจเมื่อมีปริมาณมากพอ เมฆน้อยจึงกลับมา

แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้แก่ที่ต า ย แล้วเมฆน้อยได้แต่ร้องไห้แล้วถามว่าทำไมความพย าย ามของฉันไม่มีค่าเลยเหรอชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้จึงได้แหงนหน้า แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า การที่เราจะให้อะไร แก่ใครสักคนที่เรารัก มันไม่ต้องรอให้มากพอหรือรอความพร้อมอะไรหรอก ให้เท่าที่มี ก็ทำให้คนรับชื่นหัวใจได้ ความพย าย ามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข

อย่ าไปรอให้รว ยถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารักอย่าไปรอให้พร้อมถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารักเพราะคนที่เรารักอาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป เขาฝากบอกเธอไว้ว่า ถ้าเห็นเธอผ่ านมา ให้บอกเธอว่า เขารักเธอเมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตาออกมาเป็นเม็ดฝนอย่ างไม่ข า ดสาย ให้กับต้นไม้ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็นอีกต่อไปตลอดกาล *อ่ า นกี่ทีก็ชอบ เพราะเต ือนสติได้ดีมากในสิ่งที่เรา มองข้ามบทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลินซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันย ายน 2001 (ตึกเวิรด์เทรดถล่ม)หลังจากที่ทราบว่าภรรย าของเขาเ สียชีวิตในตึกนั้นด้วยทำในสิ่งที่อย า กจะทำ

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลงเรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ ครอบครัวเรากลับเล็กลง เรามีย าใหม่ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับແย่ลง เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลีย ดมากขึ้น เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับย ากเย็น เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่ ห้วงในหัวใจ กลับไม่อาจสัมผัสถึง เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง เรามีอาหารดี มากขึ้น แต่สุขภาพແย่ลง

ทุกวันนี้ ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คนแต่ การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้นดั งนั้uจากนี้ไปขอให้พวกเราอย่าเก็บของดี ไว้โดยอ้างว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษเพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้ว จงแสวงหาการหยั่งรู้ จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความอย า ก จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้นกินอาหารให้อร่อย.ไปเที่ยวในที่ที่อย า กจะไป

ชีวิต คือ โซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียง การอยู่ให้รอดเอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย น้ำหอมดี ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออย า กจะใช้ เอาคำพูดที่ว่า “สักวันหนึ่ง” ออกไปเสียจากพจนานุกรมบอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้น ไหนอย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตาม ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น ทุกวันทุกชั่ วโมงทุกนาที มีความหมาย เราไม่อาจรู้เลยว่าเมื่อไร มันจะสิ้นสุดลงและเวลานี้

ขอบคุณ deedayfashion