เตือนใจลูกทุกคน ก่อนจะสายเกินไป

เตือนใจลูกทุกคน ก่อนจะสายเกินไป

ผู้คนต่างให้ความรู้สึกผูกพันกับสิ่งต่างๆที่เราได้พบเจอ ทั้งสถานที่ สิ่งของ และผู้คน โดยเฉพาะบุคคลที่เราใกล้ชิดมาตั้งแต่เกิด คนที่เราเห็นเขามาตั้งแต่จำความได้ คนที่เราเรียกว่า “แม่” และความรักของแม่ที่มีให้เราก็ยิ่งใหญ่จนหาอะไรเปรียบได้ยาก

1. คอยลำบากอุ้มท้องหนักอยู่ถึง 9 เดือน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใครสักคนจะยอมเสียสละจากสาวสวย ให้กลายมาเป็นผู้หญิงท้องโต แถมยังต้องท้องลาย แต่คำว่าแม่ เสียสละได้ทุกอย่างเพื่อลูกได้เกิดมา

2. เวลา ป่ ว ย ก็สงสารลูก จนอยากจะเป็นแทน เวลาที่ต้องเห็นลูกไม่สบายตัว เพราะอยากจะให้ลูกมีร่างกายที่แข็งแรง ไม่ต้อง ท ร ม า น กับการ เ จ็ บ ป่ ว ย ต้องคอยไปขอพรกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ปกป้องคุ้มครองให้ลูกหายดี

3. ถึงแม้ว่าลูกจะโตขึ้น มีครอบครัว หรือไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม ก็ยังคงเป็น เ ด็ ก น้อยในสายตาของคนเป็นพ่อแม่เสมอ ที่คอยเป็นห่วงเป็นใย

4. เมื่อถึงเวลาที่ลูกต้องออกจากบ้าน พ่อแม่ก็ภาวนาขอให้ลูกเดินทางปลอดภัย เวลาที่ลูกต้องไปอยู่ไกลบ้าน ก็คอยไถ่ถามลูกตลอดเวลา ต่างคิดไปว่าลูกจะอยู่ได้ไหม จะกินอิ่มดีไหม เวลาไม่ได้ข่าวจากลูกนานๆก็คอยแต่เป็นกังวลจนนอนไม่หลับ

5. ตอนที่ลูกยังเล็ก ก็ส่งเสียเลี้ยงดู ให้เล่าเรียนสูงๆ ให้มีชีวิตที่ดีกว่าพ่อแม่ เพื่อที่ลูกจะได้มีงานดีๆทำ ไม่ต้องมาลำบากเหมือนพ่อแม่ เหนื่อยแค่ไหนก็ทนได้ เพื่ออนาคตของลูกเพียงเท่านั้น

6. ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ข้าวของเครื่องใช้ ก็หามาให้ไม่ได้ขาด ไม่ให้น้อยหน้าใครๆ ทุกครั้งที่ต้องคอยตีสั่งสอน ในใจก็รู้สึก เ จ็ บ แทนลูก พรางน้ำตาไหลไปด้วย

7. ตอนหัดเดิน ก็กลัวลูกจะหกล้ม คอยปกป้องดูแลทุกอย่างตลอด เรียกได้ว่าเป็นห่วงทุกเสี้ยววินาที เมื่อเริ่มพูดได้ เรียก “พ่อแม่” ได้ แค่ได้ยินคำง่ายๆแค่นี้ คนเป็นพ่อแม่ก็สุขใจอย่างบอกไม่ถูก

8. ความจริงใจของพ่อแม่ เป็นสิ่งที่หาได้ยากจากคนอื่น เพราะไม่ว่าจะเหนื่อยยากลำบากแค่ไหน ก็ยอมได้หมดเพื่อลูก คอยตื่นแต่เช้า กินนอนทีหลัง ดูลูกได้กินอิ่มนอนหลับเสียก่อน หาเงินมาให้ลูกใช้ได้มากที่สุด

9. พอถึงเวลาที่พ่อแม่อายุมากขึ้น เ จ็ บ ไ ข้ ง่ายขึ้น พ่อแม่ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย ขอเพียงแค่ได้เห็นลูกใช้ชีวิตต่อไปเองได้ ถึงแม้ว่าวันหนึ่งจะไม่มีท่านคอยดูแล แค่นี้พ่อแม่ก็สบายใจแล้ว

เมื่อถึงเวลา ในวัยที่ผ่านอะไรมามากมาย ได้เรียนรู็สิ่งต่างๆมากขึ้น เราจะเข้าใจดีกับคำที่ว่า “บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน” เราจะอยู่ที่แห่งใดบนโลกก็ได้ ขอแค่มีคนที่เรารู็สึกว่าอยู่แล้วอบอุ่น อยู่แล้วสบายใจ ไม่ว่าที่ไหนก็เป็นบ้านได้ทั้งนั้น

ตอนท่านยังมีชีวิตอยู่ จงดูแลท่านให้ดีที่สุด ในตอนที่ยังมีโอกาสได้ดูแล เพราะเมื่อท่านจากไปแล้ว ต่อให้อยากจะดูแลแค่ไหน ก็ทำไม่ได้ เพราะท่านไม่สามารถรับรู้สิ่งที่เราทำให้ได้อีกต่อไปแล้ว


ที่มา...bitcoretech.com