กาลเวลาเท่านั้นจะพิสูจน์ทุกอย่างว่า “อะไรจริง อะไรลวง”

กาลเวลาเท่านั้นจะพิสูจน์ทุกอย่างว่า “อะไรจริง อะไรลวง”

บางครั้งดูคนผิด ไม่ใช่เพราะตาบอด แต่เพราะใจดี บางครั้งช่วยคนผิด ไม่ใช่เพราะ โ ง่  แต่เพราะเห็นแก่ความรู้สึกมากเกินไป บางครั้งจำยอม ไม่ใช่เพราะไร้เหตุผล แต่เพราะไม่อยากโต้แย้งเอาชนะ ใจคนยากหยั่งโดยแท้ แต่จะคงความดีงาม ไม่เสียใจ

เพราะยังเชื่อเสมอว่า “หากใจคนงาม โลกก็งาม” กาลเวลาพิสูจน์ทุกอย่าง และทุกอย่างอธิบายน้ำใจคน น้ำไม่หยั่ง ไม่อาจรู้ตื้นลึก คนไม่คบ ไม่อาจรู้ดีชั่ ว ในโลกนี้ มีเพียงกาลเวลาไม่ ห ล อ ก ลว  ง กาลเวลาเท่านั้นจะพิสูจน์ทุกอย่างว่า “อะไรจริง อะไร ล ว ง” ดูคน อย่าเพียงดูด้วยตา จะดูผิดได้ง่าย ยิ่งไม่ควรเพียงฟังด้วยหู เพราะล้วนคำ เ ท็ จ มีเพียงอาศัยเวลา สัมผัสด้วยใจ สิ่งที่จริง จะ ล ว ง ไม่ได้ สิ่งที่ ล วง  ก็เป็นจริงไม่ได้ กาลเวลานั้นดี  พิสูจน์ใจคน เป็นประจักษ์พยานในนิสัยคน เห็นความจริง เปิดโปงความ ล ว ง ใครเป็นคนจริง ใครเป็นคน ห ล อ ก ล ว ง กาลเวลาจะบอกได้เอง การเป็นคนดี ก็ต้องเป็นคนดีให้พอเหมาะพอควร การทำดี ก็ต้องทำดีให้พอเหมาะพอควร การเป็นคนดีเกินไป ใคร ๆ ก็จะไม่เกรงใจ และมักเอา เ ป รี ยบเสมอ การทำดีเกินไป ใคร ๆ ก็จะไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่เราทำไป แต่กลับเห็นเราเป็นคน โ ง่ ที่ยอมเสียเปรียบคนอื่นตลอดเวลา

เป็นคนดีระดับไหน ถึงได้ชื่อว่า “ดีเกินไป”

1. แม้ตนเองไม่ได้ทำผิด แต่ก็ยัง ข อ โ ท ษ

เป็นฝ่ายยอมรับผิดเสียเองทั้ง ๆ ที่ตนเองไม่ได้กระทำผิด ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งเหลิง ลืมตัว ไม่สำนึกในความผิดของตนเอง และชอบ โ ท ษ คนอื่นเสมอ

2. เสียสละมากไป

เห็นแก่คนอื่นมากเกินไป ช่วยคนอื่นมากเกินไป จนลืมที่จะรักตัวเอง ลืมที่จะดูแลตนเอง หรือแม้แต่จะยอม ติ ด  คุ ก แทนคนอื่นที่กระทำผิด หรือยอมรับ โ ท ษ เสียเองเพื่อให้คนอื่นรอด หรือให้เขามากไปจนตัวเองไม่เหลืออะไร

3. เ จ็ บ แล้วไม่จำ ให้อภัยทุกคนเสมอ

ให้อภัยได้ตลอดเวลา ไม่จดจำความผิดที่เขาเคยกระทำกับตนเอง ถูกเขากระทำซ้ำแล้วซ้ำอีก เหมือนไม่เข็ดหลาบ ถูกเขา ห ล อ ก แล้ว ห ล อ ก อีก เอาเ ป รี ย บแล้วเอาเ ป รี ยบอีก เหมือนคน โ ง่ ที่ไม่เรียนรู้ชีวิตเพราะดีเกินไป การเป็นคน “ดีเกินไป” หรือ การทำ “ดีเกินไป” นั้น ย่อมนำความ เ ดื อด ร้ อ น มาสู่ตนเอง ไม่เป็นประโยชน์ต่อตนเอง มิหนำซ้ำ ยังเป็นการส่งเสริมให้คนอื่นได้ใจ และชอบเอารัดเอาเ ป รีย บต่อไปเรื่อย ๆ การเป็นคนดี พอเหมาะพอควร คือ การทำดี โดยที่ตนเองไม่ เ ดื อ ด ร้ อ น ไม่ถูกเอารัด เ อ า เ ปรียบ

คนดีต้องรักตนเองก่อน จะทำดีอย่างไรก็อย่าให้ตนเอง เ ดื อด ร้ อ น และควรทำดีให้ถูกคน ทำดีกับคนที่รู้จักสำนึกในความดีของคนอื่น หากคนไหนไม่สำนึก ไม่จดจำความดีของคนอื่น เราก็จงเลิกทำดีกับเขา เอาเวลาของเราไปทำดีกับคนที่ดีจะดีกว่าเสียเวลาให้กับคนที่เห็นการทำดีเป็นความโ ง่ ถูกเขาเอารัดเอาเ ปรีย บ จงอย่าดีเกินไป

ขอบคุณที่มา : verrysmilejung