เราต้องเรียนรู้ที่จะเดินคนเดียว เพราะคงไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอด




เราต้องเรียนรู้ที่จะเดินคนเดียว เพราะคงไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอด

หลักของการใช้ชีวิต ในชีวิตของคนเราที่มีความสุชได้ อันดับแรกเราต้องสร้างพื้นฐานของการมีสุขภาพที่ดีไว้ก่อน อาจเรียกได้ว่าเมื่อสุขภาพร่ า งกายของเรานั้นแข็งแรงอารมณ์ย่อมสดใส ทำให้เรามองโลกในแง่ดี การที่สุขภาพแข็งแรงจะทำให้เรามีพละกำลังทำอะไรก็ได้หลายอย่างในสิ่งที่เราอย า กทำค่ะ

เราต้องรู้จักที่จะรักตัวเอง อยู่คนเดียว ใหเ้มีความสุข เพราะหากวันใดวันหนึ่งที่คนข้างไม่ได้ใส่ใจคุณเหมือนเดิม ไม่ได้อย า กที่จะเดินร่วมทางกับคุณ ไม่ต้องเสียใจไป เพราะต่างฝ่ายต่างเลือกทางเดินเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น ชีวิตของคนเราไม่เหมือนกัน ไม่มีใครที่จะสามารถเดินเคียงข้างคุณไปสุดปลายทาง อย่าให้คนนึงกลายเป็นทั้งหมดของชีวิตคุณ

ความซาบซึ้งที่มีทดแทนความผูกพันไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเป็นคนแปลกหน้า คนเราทุกคนต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ว่าในใจของเราจะเจ็ບ ไหนก็ตาม มนุษย์ทุกคนล้วนมีความเห็นแก่ตัวอยู่กับตัวเอง อย่าไปคาดหวังว่าใครเขาจะดีกับตัวคุณไปจนตลอด ตัวคุณเองควรที่จะต้องฝึกยิ้มบ่อย และทิ้งสิ่งที่ทำให้คุณไม่มีความสุข

การอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นในสังคมนั้น เราอาจจะมีบ้างที่ต้องกระทบกระทั่งกับผู้อื่นอยู่บ้าง นับว่าเป็นเ รื่ อ งปกติ แต่เราจะต้องรู้จักดูใจตัวเองเพื่อไม่ให้การกระทบกระทั่งกันนั้นนำมาพร้อมความโกรธ เ ก ลี ຍ ด กัน ใครอื่นอาจจะไม่พอใจเรา โกรธเ ก ลี ຍ ด เราได้ แต่เราจงระงับสติเต ือนใจตัวเองอย่าโกรธ ด่าว่าใครก็พอ

อย่าเลือกคบคนเพียงหน้าตาคนหน้าตาดีไม่ใช่ว่าจิตใจจะดี ไม่ใช่ว่าจะนิ สั ยดีเหมือนรูปร่ า งหน้าตา คนสมัยนี้ชอบมองกัน ภายนอก เราต้องรู้จักมองให้ลึกถึงจิตใจที่แท้จริง ว่าจริงแล้วเขาเป็นคนอย่างไร

ไม่มีอะไรเหมือนเดิมจงเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์และโลกของเรา ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเปลี่ยนไปในทุกเวลา ทุกนาที ตามกาลเวลา อย่าเอาวิธีการเก่ามาแก้ไขปัญหาใหม่ แน่นอนคนสองคนรักกันอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่าเอาแต่ร้องไห้ อย่าเอาแต่เรียกร้อง ชีวิตของคนเราจะต้องเดินต่อไปข้างหน้าด้วยตัวของเราเอง

กำแน่นมากเท่าใดก็สูญเสียมาก ลองให้คุณนั้นคิดดูนะว่ายิ่งคุณกำแน่นเม็ดทรายก็จะร่วงออกจากมือมาก เช่นเดียวกับคนที่เรากำแน่นเท่าไหร่นั้นเขาก็จะพย าย ามที่จะออกจากเราไป เพราะความอึดใจ จงถนอมน้ำใจต่อกันจะดีกว่าค่ะ เมื่อใดที่คุณรู้สึกสิ้นหวัง

อย า กร้องไห้ก็ร้องออกมา แต่เมื่อร้องจนพอใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นเดินขึ้นใหม่อิกครั้งในวันข้างหน้าอย่าท้อ ยุคนี้ต้องสตรองให้ถึงที่สุดค่ะ สู้ไปพร้อมกัน

สุดท้ายนี้คนที่เป็นห่วงเรามากที่สุดไม่ว่าเรานั้นจะทุกข์จะสุข เราผู้นี้จะอยู่ข้างคุณเสมอ ก็คงไม่ใช่ใครเลย พ่อแม่ของเรานั้นเองค่ะ พ่อและแม่คือคนที่หวังดีต่อคุณมากที่สุด

อย่านึกถึงท่านทั้งสองเฉพาะตอนที่ไม่มีเงิน ในสายตาของพ่อแม่ตัวคุณเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา หากจะทำอะไรลงไปนั้น ให้ย้อนนึกถึงพวกท่านให้ดีเสียก่อนที่จะลงมือทำลงไป เพราะคนที่จะเสียใจมากที่สุดนั้นก็ต้องเป็นท่านทั้งสองอย่างแน่นอนค่ะ

ขอขอบคุณข้อมูลข่าวจาก https://bit.ly/2rXT26N
เราต้องเรียนรู้ที่จะเดินคนเดียว เพราะคงไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอด เราต้องเรียนรู้ที่จะเดินคนเดียว เพราะคงไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอด Reviewed by Dusita Srikhamwong on เมษายน 02, 2563 Rating: 5


ไม่มีความคิดเห็น:

ขับเคลื่อนโดย Blogger.