รวยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่า ตัวเองเคยเป็นแบบไหน (เรื่องนี้สอนใจได้ดี)

รวยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่า ตัวเองเคยเป็นแบบไหน (เรื่องนี้สอนใจได้ดี)

แง่คิดของการใช้ชีวิตอยู่บนความพอเพียง การรู้จักประมาณตนทำให้เราไม่ต้องไปกุ้ยืมจากใคร คนจนแค่เพียงขยันก็รวยได้ บางคนรวยแล้วลืมตัวไม่รู้ว่า พื้นฐานของตัวเองเคยเป็นแบบไหน อย่ าลืมนะว่า รวยได้ก็กลับมาจนได้เช่นเดียวกัน

ไม่มีใครที่โชคดีไปได้ตลอดหรอก ขอเตือนสติทุกๆ คน รวยแล้วอย่ าทะนงและอย่ าลืมตัว ชีวิตมีขึ้นมีลงอย่ าดูถูกใคร บทเรียนจากชีวิตที่เตือนใจเราว่ารวยแล้วอย่ าทะนงและลืมตัว ลำบากตอนเเก่น่าอนาถใจที่สุด

มีอดีตเจ้าของที่ดินมากกว่า 500 ไร่ท่านหนึ่ง เคยเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนผมมีที่ดิน 500 ไร่ รวมๆ กันทุกเขตของกรุงเทพ และเมืองใหญ่ๆ ทั่วประเทศ ตอนนั้นเมื่อ 30 ปีที่แล้วผมพกเงินในกระเป๋ากิน เ ห ล้ า ครั้งละแสน ทำมาค้าขายไม้ได้เงินดีจริงๆ ลูกๆ ผมส่งเรียนเมืองนอกหมด ไม่ต้องทำงานเลยเรียนเพียงอย่ างเดียว

เมียผมชอบเล่นหุ้น หุ้นก็ขึ้นเอาๆ เรามีเงินสดหลายร้อยล้าน มีญาติผมคนหนึ่งเดือดร้อนเลยมาขอยืมเงิน ผมด่าเขาไปแบบไม่มีชิ้นดี แต่ก็ให้เงินเขาไปหนึ่งแสน แล้วบอกเขาว่าไม่ต้องมาหาผมอีก ผมให้ทาน เขารับเงินพร้อมกับน้ำตา ตอนนั้นผมก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง

ในปีต้มยำกุ้งผมไม่สะดุ้งหรอก แต่ในปีที่น้ำท่วมน้ำพัดเอาทุกอย่ างไปจากชีวิตของผมจริงๆ เมื่อผมคิดโครงการใหญ่ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย า ไม่ได้ทำไม้แล้ว รถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลัง ที่ดินทั้งหมด และเงินสดที่ผมเคยมี แฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่าล้าน ลูกๆ ที่ทำธุรกิจก็ขาดทุนย่อยยับจนหมดตัว

ภายใน 2 ปีสิ่งที่ผมมีมันหายไปหมด เหลือไว้เพียงหนี้สินสองร้อยกว่าล้าน ปัจจุบันผมคือคนหมดตัว เช่าห้องแถวที่อยู่พอได้ ขายก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิต รอวันที่ต้องจากโลกไปวันๆ เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไร ลูกๆ ผมก็ไม่เห็นหน้า

ตอนนี้ผมอายุ 76 ปี ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้างจาน ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะ ผมมาลำบากเอาตอนแก่ ส่วนเงินค่าเช่าห้องผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่าเขาแล้วให้เขาไปหนึ่งแสน ลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้าแล้วบอกผมว่าพ่อผมบากหน้าไปยืมเงินคุณลุง

เพราะตอนนั้นผมเข้าโรงพย าบาล ต้องผ่ าตัดสมอง พ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่าแล้วโยนเงินให้เหมือนหมูเหมือนหมา ลุงบอกว่าจะตีพ่อพ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ามากกว่าสิ่งใด ต่อให้ร่างกายและจิตใจพ่อก็ยอมถ้ามีเงินจะให้คืนคุณลุง แสนนี้ผมคืน ห้าหมื่นคือ ด อ ก เบี้ย

เราไม่มีหนี้บุญคุณกัน แต่ถ้าคุณลุงลำบากคุณลุงก็มายืมกับผมได้ ผมจะให้ยืม ผมจะไม่ด่าคุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่าพ่อผม จริงๆ แล้วถ้าไม่มีเงินของคุณลุงผมคงจากโลกนี้ไปแล้ว แต่ถ้าพ่อผมไม่อดทนเพื่อแลกกับชีวิตของผมผมก็ต้องจากไปแล้ว ผมทำตามที่พ่อบอกแล้ว ลูกพ่อดูแลพ่อ ส่วนลูกคุณลุงผมไม่รู้ กรร มของใครของมัน

ผมเดินร้องไห้มาถึงบ้านเอาเงินจ่ายค่าเช่าห้องแถวและลงทุน มีเงินเหลือเก็บไว้สามหมื่นบาท และผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่ากรร มนั้นตามสนอง หลานไม่ได้ด่าผมแต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมยอมรับความจริงไม่ได้ แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระ แม่ชี ขอทาน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิน

ตอนผมมีเยอะๆ ผมเบื่อคนบอกบุ ญ ผมหลอกเขาว่านับถือคริสต์ ผมไม่เคยทำบุญ ผมเที่ยว ผมกิน ผมมีผู้หญิง ตอนนี้ผมหมดตัว มีหนี้สิน สิ้นเพื่อน ไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็น รู้จักทาน อีกหน่อยก็คงจะจากโลกไป ผมห่วงแค่เมียผม ผมภาวนาให้เมียผมจากโลกนี้ไปก่อนผม เพราะถ้าผมไปก่อนเมียผม ผมจะจากไปโดยที่ตาไม่หลับ

ไม่ต้องถามว่าร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอก เก็บเรื่องราวมาให้อ่าน คนอ่านจบก็ได้กำไร คนไม่ได้อ่านก็คงต้องพลาดโอกาสไป กำลังใจจากคุณตาที่ให้มา ไม่มีคำว่าอดอย ากสำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงถ้ายังไม่เคยอยู่สูงสุดแล้วตกลงมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีสำหรับคนที่ทะนงตนและลืมตัว

ขอขอบคุณที่มา newshotnew