จงฝึกตัวเองให้เป็น.. แสงสว่างในที่มืด

จงฝึกตัวเองให้เป็น.. แสงสว่างในที่มืด


หมายความว่า…

ตรงไหนที่มันมืด

เราควรไปเป็นดวงไฟส่องทางให้เขา

ตรงไหนที่ไม่มีคนช่วย เราควรไปทำ..

เช่น ลองหาเวลาไปทานอาหาร

ร้านที่ไม่มีลูกค้าเข้า อย่ามุ่งแต่เรื่องกิน

ให้การกินของเรา เป็นการช่วยเหลือผู้อื่นบ้าง

ร้านเขาไม่มีลูกค้า แล้วเราเข้าไปนั่ง

มันไม่ใช่แค่เงิน แต่มันหมายถึง “กำลังใจ”

อย่าคิดถึงการบริการที่ดีที่สุด

อย่าคิดถึงรสชาติอาหารให้มากนัก…

ให้คิดว่าเรากำลังเป็น “ผู้ให้”

เดินเข้าร้านหนังสือ หนังสือเล่มไหนเก่าที่สุด

เราอ่านเนื้อหาแล้วสนใจ

หยิบมันขึ้นมา แล้วจ่ายเงิน นำมันกลับบ้าน…

เหลือหนังสือเล่มสวยๆ ไว้ให้คนอื่นๆ ได้ซื้อได้อ่าน

อย่าไปบ้ากับการปรนเปรอ สิ่งที่ดีที่สุดให้ตนเอง

แต่ให้เน้นจิตใจที่ดีที่สุด.. ใช้วัตถุ ใช้เงิน

เป็นเครื่องซื้อจิตใจดีๆ สูงๆ สะอาดๆ ของเรากลับคืนมา

วัตถุ..เป็นเรื่องไม่จีรัง

แต่จิตใจดีๆนั้น เป็นทั้งหมดของชีวิต เป็นสิ่งสำคัญ

ที่เราต้องรู้จักรักษาดูแลเอาไว้..ไม่ให้เกิดความเสียหาย

ขณะที่มือหนึ่งถือถ่านร้อนๆ แล้วเป็นทุกข์

บางคนเลือกที่จะใช้อีกมือ

ไปหยิบฉวยน้ำแข็งเย็นๆ มากำไว้

เพราะเชื่อว่าจะให้ความสุข

สุดท้ายจึงกลายเป็นทุกข์ทั้งสองมือ

เมื่อตระหนักว่าชีวิตเป็นทุกข์

วิธีแก้ มิใช่เอาแต่ไขว่คว้า

ครอบครองสิ่งที่เชื่อว่าจะเป็นสุข

บางครั้งแค่ปล่อยมือ แค่ปล่อยวาง

แค่ไม่ต้องทุกข์ แค่ไม่กระหายความสุข

..ก็เป็นสุขแล้ว..
Bodhisat Heart

ชีวิตคนเราจะมี 10 ปีสักกี่ครั้งกัน

รู้มั้ยว่าว่าแต่ละ 10 ปี เราใช้ไปกับอะไรบ้าง?

ชอบประโยคนี้มาก มันจริงอย่างยิ่ง

ถ้าคนเราอายุเฉลี่ย 70 ปี เราก็มี 10 ปีแค่ 7 ครั้ง

1. สิบปีแรก..หมดไปกับ ความไร้เดียงสา

2. สิบปีต่อมา..หมดไปกับ การศึกษาเล่าเรียน

3. สิบปีต่อมา..หมดไปกับ การทำงานและการใช้ชีวิต

4. สิบปีต่อมา..หมดไปกับ การสร้างฐานะ สร้างครอบครัว

5. สิบปีต่อมา..หมดไปกับ การลงหลักปักฐาน รักษาสิ่งที่หามา.

6. สิบปีต่อมา..หมดไปกับ การดูแลรักษาสุขภาพกาย-ใจให้แข็งแรง

7. สิบปีสุดท้าย..หมดไปกับ การปล่อยวางทุกสิ่ง รอคอยการกลับบ้าน

แต่ละสิบปีผ่านไป…ไวเหมือนโกหก

อีกไม่นานปีนี้ก็จะผ่านไป

มีอะไรที่เราทำไปแล้วมากมาย

และก็ยังมีอะไรอีก มากมายที่เรายังไม่ได้ทำ

** เวลา คือ หน่วยเงินในกำมือของเราที่เอาไป แลกสิ่งอื่น **

เราเอาเวลาไปแลกงาน เราเอางานไปแลกเงิน

แต่เราก็ไม่เคยเอาเงิน ไปแลกเวลาคืนกลับมาได้สักที

ถ้า ‘ธนาคารเวลา‘ มีจริง เราก็ไม่เคยมีสมุดบัญชีสักเล่ม

ที่จะให้เราดูได้..ว่า ตอนนี้เหลือเวลาอยู่เท่าไหร่?

** เรารู้ว่าเราใช้ “สิบปี” ของเราไปกี่ครั้งแล้ว

แต่เราไม่อาจรู้ว่า…เราจะใช้ “สิบปี” ที่เหลือของเราได้ครบมั้ย?

แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับเราใช้เวลาสิบปีของเราไป

คุ้มค่าหรือเปล่า? เมื่อเราหันหลังกลับมา

ขอให้พูดได้เต็มปากว่าเราใช้มันไปอย่างไม่น่าเสียดาย


source : updatetoday.in.th