ลองฝึกเดินคนเดียวบ้าง เวลาไม่มีใครจะได้อยู่ด้วยตัวเองได้
กำแน่นเท่าใดก็สูญเสียมากเท่านั้นเหมือนกับการกำทรา ยนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรา ยก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้นที่ควรถนอมจงรู้ถนอม
เพราะเมื่อใดที่คุณสูญเสียไป สิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ทำให้คุณเจ็บปวดและเสียใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใดที่รู้สึกสิ้นหวังหากอย ากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะ
แต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้วก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแปลกหน้า
คุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้นสักเพียงใดเพราะมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัวจึงอย่ าไปคาดหวังว่าจะมีใครดีต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไข
หากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอมก็ต้องฝึกปล่อย ฝึกวาง ฝึกทิ้งอย่ าเลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา
จงเรียนรู้ที่จะชื่นชมคนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้อย่ าได้น้อยเนื้อต่ำใจ
เพราะคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นทั่วๆ ไปพ่อแม่คือคนที่รักและปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุดอย่ าคิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน
อย่ าคิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่ แต่ไม่สงสารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักทีไม่มีอะไรเหมือนเดิมเพราะทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลาทุกนาที
อย่ าเอาวิธีการเก่าๆ มาแก้ไขปัญหา คนสองคนรักกันอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา
อย่ าเอาแต่พร่ำเพ้อ อย่ าเอาแต่เรียกร้อง เพราะสิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากกว่าเดิม
หนทางของชีวิตนั้นย าวไกลจงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้างเผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจเพราะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเดินเหมือนกันไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึงปลายทาง
อย่ าให้ใครคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณความโชคร้า ยของมนุษย์ ถือกำเนิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่เพียงลำพัง
ขอขอบคุณที่มา liekr
ลองฝึกเดินคนเดียวบ้าง เวลาไม่มีใครจะได้อยู่ด้วยตัวเองได้
Reviewed by Dusita Srikhamwong
on
กันยายน 14, 2563
Rating:
ไม่มีความคิดเห็น: