หากวันหนึ่ง คุณต้องออกจากงาน “ตกงานตอนวัยกลางคน”

หากวันหนึ่ง คุณต้องออกจากงาน “ตกงานตอนวัยกลางคน”

การทำงานจะมีการกำหนดอายุ ของคนที่จะมาทำงานเคย สังเกตมั้ยเวลาที่ไหนประกาศรับสมัครงานเขาจะบอกเราว่า ต้องการคนมีวุฒิเท่าไหร่ ต้องการประสบการณ์กี่ปีและบอกลักษณะงาน แต่มีคุณสมบัติข้อนึง ที่บางคนไม่เคยนึกถึงคือ อายุสังเกตมั้ย บริษัท ห้างร้านต่างๆ

นอกจากเขาจะบอกคุณสมบัติต่างๆ แล้ว เขายังระบุเรื่องอายุด้วย เช่น ต้องการคนอายุ 20-35 ปีต้องการคนอายุ 25-40 ปีส่วนใหญ่ Maximum จะอยู่ที่อายุไม่เกิน 40 ปี ล่าสุด ผมเห็นข่าวรับสมัคร คนงาน ไปทำการเกษตรที่ต่างประเทศอย่างถูกต้องตามกฎหม าย เขาบอกว่าต้องการคนอายุ 25-40 ปี ผมคิดในใจ เราหมดสิทธิ์

เรา 41 ละ มันทำให้ผมคิดว่าเราเคยถามตัวเองมั้ยว่าตกงานตอนอายุ 40-50 จะทำยังไงชีวิตจะไปต่อยังไงจะเอาอะไรกิน เด็กจบใหม่ไม่ค่อยคิด คนอายุ 30 ไม่ค่อยคิด พวกเขาบางคน รู้เพียงว่าวันนี้มีความสุขดีสิ้นเดือนก็ได้เงินออกเที่ยวสังสรรค์ ใช้ชีวิตฟุ่มเฟือย วิ่งตามกระแสนิยมต่างๆ มีรูปแบบชีวิตเหมือนคนอีกจำนวนมากตื่นมาไปทำงาน เลิกงานนั่งล้อมวงกินเบียร์เมา กลับบ้าน นอน ตื่น มาไปทำงานเสาร์อาทิตย์หาที่เที่ยวเงินเดือนออกฉลอง ได้รับโบนัสฉลอง สิบปีก็ยังคงใช้ชีวิตแบบนี้ ทำแบบนี้มาโดยตลอด

วิถีชีวิตเหมือนเดิมมา โดยตลอดจนลืมไปว่า อายุมากขึ้นทุกวันเวลาเหลือน้อยลงไปทุกวัน และที่สำคัญเด็กรุ่นใหม่เก่งขึ้นทุกวัน มีแรงงาน มีบัณฑิตเก่งๆ จบใหม่ทุกปีเตรียมใจไว้หรือยังตกงานตอนนี้ 40-50 จะไปทำมาหากินอะไรถ้ายัง ชีวิตคุณตกอยู่ใน อันตรายแล้ว เดี๋ยวนี้ตกงานง่ายมากอาชีพที่ว่ามั่นคงยังตกงานกันระนาวเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้อีกแล้ว ถ้ายังคงใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไร้สาระอยู่ คุณจะต้องเจ็บปวดใจ

เมื่อวันนั้นมาถึง อาชีพเดียวไม่เคยพอรายได้ทางเดียวโคตรอันตราย ผมเห็นหลายคน ตกงานตอนอายุ 40 ชีวิตจบเลยไปไม่เป็นเลยเพราะไม่เคยคิดเรื่องทำมาหากินไม่เคยหาความรู้เพิ่มเติมไม่คิดจะฝึกฝนอะไรหรือหาช่องทางให้ตัวเองถึงกับคิดสั้นยังมีเลยสุดท้ายนี้ ผมเพียงอยากจะบอกว่า สนใจ ตั้งใจ คิดเรื่องทำมาหากินซะ อะไรก็ไม่แน่นอนหรอกมาเริ่มใหม่ตอนอายุ 40-50 คุณไม่ทันคนที่เขาทำมานานเชี่ยวชาญและถนัดหรอกลองตกงานวันนี้สิ แล้วคิดเปิดร้านลูกชิ้นพรุ่งนี้เลย แค่หาทำเลก็งงแล้วทำน้ำจิ้มก็กินไม่ได้แล้วที่ซื้ อ ลูกชิ้นยังไม่รู้เลยเลิกสนใจได้แล้ว ดาราคนไหนมันจะเลิกกับคนไหน ใครจะได้กับใครอย่าเสียเวลาไปตามไป

อ่านไปนั่งวิพากษ์ วิจารณ์ ชีวิตคนอื่นสนใจที่เรื่องตัวเอง อนาคตตัวเองเถอะ เราทุกคนทุกอาชีพมีวันหมดอายุเหมือน หมอ นวดตามอาบอบนวด นั่นแหละ แก่แล้วใครจะเอาเด็กสวยๆ เด็ดๆ ใหญ่ๆ เกิดใหม่ทุกวัน เอาอะไรไปสู้เขาไม่คิดเรื่องทำมาหากินตอนนี้จะคิดตอนไหน จะเริ่มเมื่อไหร่ เดี๋ยวนี้อายุ 40 หลายบริษัทเขาก็ไม่เอาแล้วถ้าคุณไม่เจ๋งจริง หรือมีความสามารถแบบเฉพาะด้านจริงๆเขียนให้ อ่านเท่านี้

ใครคิดได้ก็ดีใจด้วยใครคิดไม่ได้ก็ตัวใครตัวมัน ชีวิตใครชีวิตมันอยู่แล้ว พัฒนาตัวเองซะ เลิกยุ่งเรื่องชาวบ้านซะ ตั้งใจทำมาหากินดีกว่าคิดไว้ยัง ตกงานตอนแก่จะทำยังไง ทุกบทความของผม เหมาะสำหรับบางคนไม่ใช่ทุกคนแต่ถ้าอ่านแล้วชอบ ก็ส่งต่อให้คนที่คุณรักได้ อ่านด้วย


ที่มา คุณสิริทัศน์ สมเสงี่ยม