มากกว่า “คำว่ารัก” คงเป็นคำว่า “ถอย”

มากกว่า “คำว่ารัก” คงเป็นคำว่า “ถอย”


ฝืนต่อไปได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา?

ยื้อต่อไป เขาจะรักเรามากขึ้นใช่ไหม?

ยอมเอาอกเอาใจ เหมือนไม่มีเขา เราอยู่ไม่ได้ใช่หรือเปล่า?

ทุกวันนี้เราทุ่มเทเวลาให้เขา มากกว่า ตัวเราหรือเปล่า?

ทุกวันนี้เราทำทุกอย่างมากมาย เพียงเพื่ออยากให้เขาสบายอยู่หรือเปล่า?

แต่ทุกวันนี้เราต้องมานั่งเสียใจมากมายเพียงเพราะเขาอยู่หรือเปล่า?

ใครที่ทรุดโทรมไป ใช่เรา หรือเปล่า?

วิ่งตามเขา แต่เขาขับรถไปกับใครอยู่หรือเปล่า?

เราสะดุดล้ม เจ็บที่ตัวเราใช่หรือเปล่า?

น่าแปลกใจ เวลาเรากินส้มยังรู้จักคายเมล็ดทิ้ง

กินปลาทู ยังต้องเลาะก้างออก

แล้วทำไม ‘ความทุกข์ที่มี’ เราถึงไม่ ‘คลายมันทิ้ง’ ไปเสียบ้าง?

แล้วใจเราล่ะ แบกรับเท่าไหร่ จึงจะรักษาใจให้หายดี

ทุกข์ที่มี…ปล่อยลง

เขาไม่มั่นคง…ให้ปล่อยไป
ความรักไม่ต้องการแค่วันเดียว
ความรักไม่ต้องเกี่ยวกับวันไหน

ความรักไม่ต้องมีเวลาใด

ความรักไม่ต้องใช้ให้ใครชี้

ความรักไม่ต้องมีข้อวิจารณ์

ความรักไม่ต้องการการกดขี่

ความรักไม่ต้องให้ใครตราตี

ความรักไม่ต้องมีเส้นพรมแดน

ความรักไม่ต้องรอข้อพิสูจน์

ความรักไม่ต้องพูดอันแบบแผน

ความรักไม่ต้องการสิ่งตอบแทน

ความรักไม่ต้องแค่นหัวใจคน

ความรักไม่ต้องการการเป็นต่อ

ความรักไม่ต้องรอขอเหตุผล

ความรักไม่ต้องย้ำความมีจน

ความรักไม่ต้องทนที่จะรัก

ความรักคือหัวใจให้แก่กัน

ความรักคือนิรันดร์มั่นสมัคร

ความรักคือศรัทธาสามิภักดิ์

ความรักคือความประจักษ์ในใจเรา

ความรักคือนิยายไร้นิยาม

ความรักคือความงามใช่ความเขลา

ความรักคือหมอกควันอันบางเบา

ความรักคือการเฝ้าเข้าใจกัน

ความรักคือสำเนียงเสียงปลอบปลุก

ความรักคือความทุกข์และสุขสัน

ความรักคือเสน่ห์หาสารพัน

ความรักคือความฝันอันตราตรู

ความรักคือศิลปะของหัวใจ

ความรักคือสายใยโยงใจอยู่

ความรักคือการให้ไม่หมายรู้

ความรักคือใจผู้รู้ค่ารัก


ที่มา... คิดเป็น