ต้องอยู่คนเดียวให้ไหว แม้จะไม่มีกำลังใจจากใคร อ่านแล้วเพิ่มกำลังใจ

ต้องอยู่คนเดียวให้ไหว แม้จะไม่มีกำลังใจจากใคร อ่านแล้วเพิ่มกำลังใจ

การอยู่คนเดียวนั้นไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ใครหลายคนคิด

จงอยู่คนเดียวให้ไหว แม้จะไม่มีกำลังใจจากใคร

หลักของการใช้ชีวิตในชีวิตของคนเราที่มีความสุขได้

อันดับแรกเราต้องสร้างพื้นฐานของการมีสุขภาพที่ดีไว้ก่อน

อาจเรียกได้ว่าเมื่อสุขภาพร่างกายของเรานั้นแข็งแรงอารมณ์ย่อมสดใส

ทำให้เรามองโลกในแง่ดีการที่สุขภาพแข็งแรงจะทำให้เรามี

พละกำลังทำอะไรก็ได้หลายอย่างในสิ่งที่เราอยากทำ

เราต้องรู้จักที่จะรักตัวเองและอยู่คนเดียวให้มีความสุข

เพราะหากวันใดวันหนึ่งที่คนข้าง ๆ

ไม่ได้ใส่ใจคุณเหมือนเดิมหรือไม่ได้อยากที่จะเดินร่วมทาง

กับคุณอีกต่อไป คุณจะได้ไม่ต้องเสียใจ

เพราะต่างฝ่ายต่างเลือกทางเดินเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น

ชีวิตของคนเราไม่เหมือนกัน

ไม่มีใครที่จะสามารถเดินเคียงข้างคุณไปสุดปลายทาง

อย่าให้คน ๆ นึงกลายเป็นทั้งหมดของชีวิตคุณ

ความซาบซึ้งที่มี มันทดแทนความผูกพันไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเป็นคนแปลกหน้า

คนเราทุกคนต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ว่าในใจของเราจะ

เจ็บแค่ไหนก็ตามมนุษย์ทุกคนล้วนมีความเห็นแก่ตัวอยู่กับตัวเอง

อย่าไปคาดหวังว่าใครเขาจะดีกับตัวคุณไปจนตลอด

ตัวคุณเองควรที่จะต้องฝึกยิ้มบ่อย ๆ และทิ้งสิ่งที่ทำให้คุณไม่มีความสุข

การอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นในสังคมนั้น เราอาจจะมีบ้างที่ต้องกระทบกระทั่ง

กับผู้อื่นอยู่บ้าง นับว่าเป็นเรื่องปกติ

แต่เราจะต้องรู้จักดูใจตัวเองเพื่อไม่ให้การกระทบกระทั่งกัน

นั้นนำมาพร้อมความโกรธเกลียดกัน

ใครอื่นอาจจะไม่พอใจเรา โกรธเกลียดเราได้ แต่เราจงระงับ

และสติเตือนใจตัวเองเสมอว่าอย่าโกรธหรือด่าว่าใครก็พอ

อย่าเลือกคบคนเพียงเพราะหน้าตา คนหน้าตาดีไม่ใช่ว่าจิตใจจะดี ไม่ใช่ว่า

จะนิสัยดีเหมือนรูปร่างหน้าตา คนสมัยนี้ชอบมองกันแค่ภายนอก

เราต้องรู้จักมองให้ลึกถึงจิตใจที่แท้จริงว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นคนอย่างไร

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม จงเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์

และโลกของเราว่า ทุกสิ่งทุกอย่างล้วน

เปลี่ยนไปในทุกเวลา ทุกนาที ตามกาลเวลา

อย่าเอาวิธีการเก่า ๆ มาแก้ไขปัญหาใหม่ ๆ

แน่นอนคนสองคนรักกันอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา

อย่าเอาแต่ร้องไห้ อย่าเอาแต่เรียกร้อง ชีวิตของคนเราจะ

ต้องเดินต่อไปข้างหน้าด้วยตัวของเราเองกำแน่นมากเท่าใดก็สูญ

เสียมาก ลองให้คุณนั้นคิดดูนะว่ายิ่งคุณกำแน่นເม็ดทราย

ก็จะร่วงออกจากมือมาก เช่นเดียวกับคนที่เรากำแน่นเท่าไหร่

นั้นเขาก็จะพยายามที่จะออกจากเราไปเพราะความอึดใจ

จงถนอมน้ำใจต่อกันไว้จะดีกว่า

เมื่อใดที่คุณรู้สึกสิ้นหวังอยากร้องไห้ ก็ร้องออกมา

แต่เมื่อร้องจนพอใจแล้วก็ต้องลุกขึ้นเดินขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

ในวันข้างหน้าอย่าท้อยุคนี้ต้องสตรองให้ถึงที่สุด มาสู้ไปพร้อม ๆ กันนะ

สุดท้ายนี้คนที่เป็นห่วงเรามากที่สุดไม่ว่าเรานั้นจะทุกข์จะสุข

เราผู้นี้จะอยู่ข้างคุณเสมอ ก็คงไม่ใช่ใครเลย นั้นก็คือพ่อแม่ของเรานั้นเอง

พ่อและแม่คือคนที่หวังดีต่อคุณมากที่สุด

อย่านึกถึงท่านทั้งสองเฉพาะตอนที่ไม่มีเงิน

ในสายตาของพ่อแม่ ตัวคุณเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา หากจะทำอะไรลงไปนั้น

ให้ย้อนนึกถึงพวกท่านให้ดีเสียก่อนที่จะลงมือทำลงไป

เพราะคนที่จะเสียใจมากที่สุดนั้นก็ต้องเป็นท่านทั้งสองอย่างแน่นอน


แหล่งที่มา: fungtum
เรียบเรียงโดย baansuann.com