มือของผู้ให้สูงกว่ามือของผู้รับ แค่เพียงคิดจะทำ ใจก็เป็นสุข

มือของผู้ให้สูงกว่ามือของผู้รับ แค่เพียงคิดจะทำ ใจก็เป็นสุข

มือของผู้ให้อยู่สูงกว่ามือของผู้รับ

ชื่อของผู้ให้น่าจดจำกว่าชื่อของผู้ขอ

เกียรติของผู้ให้ กรุ่นหอมอยู่เหนือกาลสมัย

ยิ่งกว่าเกียรติศักดิ์ของนักรบและปวงวีรบุรุษ

การให้

จึงเป็นความสุขแท้ทั้งเวลาก่อนให้

ขณะที่ให้และหลังจากได้ให้ไปแล้ว

การให้

แค่เพียงคิดจะทำใจก็ยังเป็นสุข ครั้นได้ให้แล้วจิตใจ

ก็แช่มชื่นเบิกบาน เมื่อวันเวลาผ่านไป หวนกลับไปรำลึก

ถึงดวงหน้าอันเปี่ยมสุขของผู้รับ ความปีติสุขก็

ย้อนกลับมาทำให้หัวใจอิ่มเอม

การเสียสละแบ่งปัน

เป็นทั้งความสมาน คือ ความสามัคคีปรองดองระหว่างกันและกัน

และเป็นกุศโลบายในการสร้างความเสมอ

คนที่ไม่เคยเป็นผู้ให้ ย่อมยากที่จะได้รับ “การให้”

มองอย่างธรรมดาดูเหมือนว่า เป็นการ สู ญ เ สี ย แต่แท้ที่จริงแล้ว

ผู้ให้ คือ ผู้ที่ได้รับต่างหาก คนที่เป็นผู้ให้จึงมีเกียรติคุณเกริก

กระจายชั่วฟ้าดินสลาย ทั้งนี้นั่นเป็นเพราะ “โลกคารวะผู้ให้

แต่บอดใบ้ต่อผู้กอบโก ย แ ล ะโ ก ง กิ น…”


ขอขอบคุณเรื่องราวดีๆ : ธรรมะรับอรุณ ท่าน ว.วชิรเมธี